Czym jest sekta?

Ostatnio pewna sekta dokonała oficjalnie duchowej intronizacji swojego bóstwa na króla Polski. Z tej okazji, przedstawię materiał opisujący czym jest sekta wg ów kościoła czyli:

Definicja wg Kościoła Katolickiego

1. Już pierwszy kontakt z grupą otworzył całkowicie nowe widzenie świata (tzw. przeżycie kluczowe).
2. Obraz świata jest bardzo prosty i wyjaśnia rzeczywiście każdy problem.
3. W grupie znajdują Państwo wszystko, czego do tej pory na próżno szukaliście.
4. Grupa ma mistrza lub przywódcę, Ojca, Guru, lub największego myśliciela, który jedynie posiada całą prawdę i często jest czczony jak Bóg.
5. Świat zmierza nieuchronnie ku katastrofie i tylko grupa wie jak go uratować.
6. Grupa jest elitą. Pozostała ludzkość jest chora i zagubiona. Jeżeli nie będzie w grupie współuczestniczyć – nie może się uratować.
7. Grupa odrzuca naukę w szkołach i uczelniach. Jedynie nauka grupy jest uważana za wartościową i prawdziwą.
8. Grupa odrzuca racjonalne myślenie, umysł, rozum, jako negatywne, sataniczne, nieoświecone.
9. Krytyka i odrzucenie przez stojących z zewnątrz jest właśnie dowodem, że grupa ma rację.
10. Grupa ocenia siebie, jako prawdziwą rodzinę lub wspólnotę.
11. Grupa chce by wszelkie dawne relacje z rodziną, przyjaciółmi i środowiskiem zostały zerwane, ponieważ przeszkadzają w Państwa rozwoju.
12. Grupa oddziela się od reszty świata poprzez ubiór, żywienie, własny język, ograniczanie swobody w relacjach międzyludzkich.
13. Grupa żąda ścisłego posłuszeństwa regułom, albo dyscypliny, ponieważ jest to jedyna droga do zbawienia.
14. Grupa narzuca sposób zachowań seksualnych, np. kontakt z partnerami za zgodą kierownictwa, seks grupowy, całkowity zakaz kontaktów seksualnych dla osób  niższych w hierarchii grupy.
15. Cały czas jest wypełniony zadaniami, np. sprzedażą książek, czasopism, werbowaniem nowych członków, udziałem w kolejnych kursach, medytacją.
16. Jeżeli obiecany przez grupę sukces, bądź uzdrowienia nie nastąpią, grupa uzna, że sami Państwo są za to odpowiedzialni, ponieważ nie zaangażowaliście się  dostatecznie, lub nie wierzyliście wystarczająco silnie.
17. Członkiem grupy powinni Państwo zostać natychmiast, już dzisiaj.
18. Nie istnieje możliwość uzyskania obiektywnego obrazu grupy, gdyż ważniejsze od refleksji jest przeżycie, zgodnie z zasadą: Tego nie da się po prostu wyjaśnić. Proszę przyjść do nas i wziąć udział w spotkaniu. Kiedy przeżyjecie – zrozumiecie.

Dodatkowo inspiracją do popełnienia tego artykułu i zarazem przypomnienia ów punktów jest ostatni artykuł Frondy na temat niszczenia figur, symboli pogańskich, ale także symboliki innych innowierców monoteistycznych.

Więc przedstawmy podobieństwo tej listy z wiodącą organizacją religijną w Polsce jakim jest KK:

2. Biblia, KK wyjaśnia wszystko co jest związane ze światem i stworzeniem.
3. Ludzie znajdują w KK wszystko czego potrzebują, a przynajmniej tak im się wmawia.
4. Papież, Biskupi… Proboszczowie. Ludzie się modlą do papieży, świętych, męczenników.
5. Apokalipsa… i reszta mitów
6. Grupa – księża, duchowni – zawsze byli elitarni w stosunku do biednych, „grzesznych” ludzi
7. Może nie całkowicie, ale gdyby się dało, to nadal wiedza KK była by ważniejsza od wiedzy ludzi świeckich.
8. Myślenie inne niż wg praw KK jest niegodne, złe, błędne.
9. Moralność kościoła ponad inne wiary. Wiara w jednego Boga ponad wiarę w innych religii monoteistycznych i politeistycznych.
10. Ile razy to słyszeliśmy w kościele?
11. Dotyczy to księży, zakonników, zakonnic.
12. Ubiór? oczywiście.
13. Ten kto się nie dostosuje będzie nazwany heretykiem.
14. Wprowadzają moralność w sprawie zachowań seksualnych, mimo że sami są rozwięźli.
15. Misjonarze, wielkie kampanie promujące chrześcijaństwo, a w przypadku ŚJ to chodzenie po domach i namawianie do wiary w Jehowę.
16. Może teraz jest mniej, ale ogólnie dawniejszych czasach było to bardziej widoczne.
17. Rodzice -> Dziecko => Chrzest. I już jest nowa duszyczka w KK.
18. Ile to razy słyszałem te słowa z ust księdza: „Najważniejsze jest godnie przeżyć eucharystię.”

i co z tego wyszło? 17/18 punktów dla KK? To może pomyłka jakaś i chodzi o definicję religii?

Ale identyczna sytuacja jest w przypadku Islamu oraz Judaizmu.

Ogólnie powinniśmy traktować powyższe punkty jako ciekawostkę, bo trzeba trochę zdrowego rozsądku do tego dołożyć. Prawda jest taka, że istnieją takie grupy które są niebezpieczne dla zdrowia, życia, rodziny czy naszego majątku. Nie jest dobrze jeżeli my lub ktoś z naszego otoczenia bez reszty poddaje się osobom z zewnątrz, albo jakimś zewnętrznym czynnikom. Co nie znaczy że zmiana wiary kogoś z naszej rodziny lub jeżeli to my sami zmieniamy punkt kultu to automatycznie wstąpienie do jakiejś sekty. Nie należy popadać w paranoję i tworzyć strachów tam gdzie ich nie ma. Jeżeli widzimy że ktoś zmienić kult, to porozmawiajmy z tą osobą, porozmawiajmy, ale nie wyrzucajmy od razu wiarołomstwa. Ta osoba doskonale wie, że sprzeniewierzyła się wierze w której dorastała. A spokojna i rzeczowa rozmowa da nam światło poznania skąd u tej osoby ta zmiana. Dlaczego idą inną drogą niż rodzice, dziadkowie czy lwia część społeczeństwa. Należy dążyć do poznania ich obrzędowości, ta z kolei powinna być jawna, bo za tajemniczymi obrzędami może się kryć coś co powoduje nadużycie wiary takiego człowieka w złych celach. Otwarte, jawne obrzędy, często udokumentowane nie powinny powodować zgorszenia i powinniśmy sami je poznać, a nawet w uczestniczyć w nich, niekoniecznie w duchowy sposób. W każdej wierze jest jakaś prawda, a brak kultywowania wiary to wysłanie jej w zapomnienie. Wiara może zniknąć, ale prawdę w końcu ktoś odkryje tworząc swoją sektę, prawą lub nie. Podsumowując: Wystarczy zatrzymać się i podumać na temat własnej wiary, i może zobaczymy dlaczego ktoś inny wierzy w Boga lub Bogów, a kto inny w ogóle w nic nie wierzy.

Źródło: https://papierowyeter.wordpress.com/2014/07/03/czym-jest-sekta/

Co do innych znaczeń sekty, bardziej racjonalnych to mamy następującą definicję:

Pojęcie „sekta” ma wielorakie znaczenie. Dotyczy jednak zawsze określonej wspólnoty, związku, grupy ludzi, która wyodrębniła się z jakiejś wielkiej religii, ruchu społecznego czy światopoglądowego. Pojęcie sekty trzeba więc rozpatrywać na różnych płaszczyznach. Pojęcie „sekta” pochodzi z języka łacińskiego. SECTA wywodzi się z czasownika „sequor” – iść, podążać za kimś. Stąd wyjaśnienie dotyczące sekty: droga którą się podąża, sposób postępowania.

DEFINICJE SEKTY:

1 – grupa religijna, która oderwała się od któregoś z wielkich kościołów panujących i przyjęła własne zasady organizacyjne.

2 – grupa społeczna izolująca się od reszty społeczeństwa, mająca własną hierarchię wartości, zespół norm zachowania się, silnie akcentująca przywódcy.

3 – to ugrupowanie lub ruch, wyróżniający się przesadnym oddaniem jakiejś idei i posługujące się nieetyczną perswazją i manipulacją w celu uzyskania poparcia dla zamierzeń przywódców.

UNIWERSALNA DEFINICJA SEKTY :

Sekta (CULT) – jest to grupa ludzi, która posiada strukturę typu piramidowego i autorytarne kierownictwo. Charakterystyczne dla niej jest nauczanie i przewodnictwo pochodzące od osoby lub osób znajdujących się na szczycie tej hierarchii. Grupa tego typu zazwyczaj uzurpuje sobie prawo do posiadania wiedzy na temat jedynej drogi do Boga, Nirwany, Raju, Ostatecznej Rzeczywistości, Pełnego potencjału, Drogi do szczęścia itd. Celem takiego oddziaływania jest uzyskanie pełnego panowania nad swoimi członkami i zatrzymanie ich na stałe wewnątrz grupy.

Definicja ta obejmuje sekty istniejące w obrębie wielkich religii świata, łącznie z sektami nie mającymi podłoża religijnego – sekty ekonomiczne, edukacyjne i psychologiczne.

Czy także z Wikipedii:

Współczesna socjologia nie określiła jednoznacznych kryteriów klasyfikacji sekt. Obecnie, z powodu potocznego pejoratywnego znaczenia tego terminu (głównie na skutek działalności sekt destrukcyjnych i terrorystycznych), bardzo rzadko jest ono używane w znaczeniu etymologicznym. W celu uwolnienia np. nowo powstających grup religijnych (pozostających poza tradycyjnymi i współcześnie dominującymi wyznaniami) od tego wartościującego negatywnie sformułowania, socjologia stworzyła m.in. pojęcie „nowe ruchy religijne”. Od połowy lat 80. XX wieku, odkąd aktywność takich grup znacznie wzrosła, wokół ich nazewnictwa toczą się jednak intensywne dyskusje i spory. Charakterystyczne są dwa skrajne stanowiska. Pierwszy, tradycyjny pogląd, wychodzi z założenia, iż na gruncie socjologii powinno się nadal stosować określenia „sekta” i „kult” w stosunku do powstających grup religijnych o stosunkowo krótkiej historii. Drugi pogląd konsekwentnie upowszechnia w ich miejsce określenie „nowy ruch religijny” (np. profesor socjologii Eileen Barker). Nie wyczerpuje to jednak zagadnienia, np. w stosunku do mniejszościowych grup wyznaniowych czerpiących choćby z tradycji wierzeń etnicznych (wobec których termin „nowe ruchy wyznaniowe” jest nieadekwatny), które często również klasyfikowane są jako sekty.

Ogólnie mamy do czynienia z degradacją znaczeniową słowa sekta, dzisiaj kojarzy się pejoratywnie z racji działania ruchów parareligijnych które są szkodliwe dla grup i jednostek. Żaden kościół, związek wyznaniowy który jest w poważaniu będzie walczył ze szkodliwymi sektami. Pozostałe to co najwyżej odłamy od większych struktur religijnych lub małe tworzące własne zasady bytu doczesnego i duchowego. W dzisiejszym języku słowem najbardziej neutralnym jest: KULT. Bowiem każdy ma swój obiekt kultu. Jak nie bytu wyższego, to w postaci człowieka, gwiazdy nauki, showbiznesu, polityki czy  w postaci własnego rodzica.

Jednak pamiętać należy, że kult bezpieczny przestaje być wtedy gdy staje się FANATYCZNY lub obiekt kultu ŻĄDA różne dobra od człowieka który go wielbi.